การนำเข้าผลไม้ของอินเดียจากไทยยังมีปริมาณไม่มากนัก เฉลี่ยประมาณ 6-7 ล้านเหรียญสหรัฐ/ปี อาทิ ลำไยสด มะขามหวาน และผลไม้สดอื่นๆอีกเล็กน้อย ซึ่งถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับตลาดใหญ่อย่างอินเดีย อย่างไรก็ตาม อินเดียมีความต้องการนำเข้าผลไม้อยู่อีกมาก โดยเฉพาะผลไม้ประเภท exotic และหาไม่ได้ในท้องถิ่น เช่น ลำไย ลิ้นจี่ เงาะ มะขามหวาน และ แก้วมังกร แม้กระทั่งฝรั่งจากไทยก็มีโอกาสเช่นกัน เนื่องจากเนื้อนุ่ม กรอบ หวานและมีขนาดใหญ่ ขณะที่ฝรั่งของอินเดียมีเนื้อแข็งและขนาดเล็ก จึงเห็นได้ว่าผลไม้จากไทยยังมีโอกาสเข้าตลาดได้อีกมาก เนื่องจากคุณภาพและรสชาติที่ดี โดยเฉพาะในช่วงเทศกาลแต่งงาน ผลไม้ที่มีความแตกต่างจากผลไม้ในท้องถิ่นจะเป็นที่ต้องการมาก เพื่อใช้สำหรับการเลี้ยงรับรองแขกที่เชิญมาร่วมงาน ซึ่งผลไม้จากไทยตอบโจทย์ได้เป็นอย่างดี
สำหรับกฎระเบียบการนำเข้าผลไม้ของอินเดีย ตามข้อกำหนดของหน่วยงาน Food Safety and Standard Authority of India (FSSAI) และหน่วยกักกันพืช กำหนดให้การนำเข้าผลไม้จะต้องแสดงเอกสารด้านสุขอนามัยพืช (Phytosanitary Certificate) จากหน่วยงานในประเทศผู้ส่งออก ประกอบกับหนังสือรับรองถิ่นกำเนิดสินค้า โดยข้อกำหนดสำหรับผลไม้แต่ละชนิดมีความแตกต่างกันไป เช่น เงาะจะต้องผ่านการรมควันเพื่อกำจัดแมลง รวมถึงจะต้องผ่านการตรวจสอบสารตกค้างไม่ให้เกินกว่าเกณฑ์ที่กำหนด (minimum residue level) และข้อกำหนดเรื่องการติดฉลาก เป็นต้น ทั้งนี้ ผู้ส่งออกสามารถศึกษาข้อมูลกฎระเบียบของการนำเข้าผลไม้ของอินเดีย รวมถึงอัตราภาษีนำเข้าของผลไม้แต่ละชนิดได้ที่เวปไซต์ของกรมศุลกากรและสรรพสามิต กระทรวงการคลังของอินเดีย https://icegate.gov.in และจากหน่วยงานด้านความปลอดภัยอาหาร http://www.fssai.gov.in/ ซึ่งการการนำเข้าผลไม้หลายประเภทได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษีศุลกากรในการนำเข้าอินเดียภายใต้ความตกลงการค้าเสรีไทย-อินเดีย (Early Harvest scheme)
ข้อมูล : กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ กระทรวงพาณิชย์
ที่มา : creativeecon.asia
